Beş Parasızdım ve Katilimi Arıyordum Arka Kapağı : "Bekir Tunç sağ elindeki silahı Oğuz Abi'ye, sol elindekini bana doğrultmuştu. Tabancamı iki elimle kavradım. Tetiği çekmemek için kendimi zor tutuyordum. Dudaklarının kenarından sarkan bıyıkları aralandı, acıyla sırıttı, gözlerime dik dik baktı.
'Ben seni gebertmemiş miydim lan velet' dedi boğazından gelen bir hırıltıyla.
'Bu işler satranç oynamaya benzemez, demiştin ama yanılmışsın salak Bekir' dedim alaycı bir sesle. 'Bu işler tam da satranç gibidir.'
Birbirine karışan üç el silah sesi, geniş ovanın üzerindeki boşluğa yayılıp yıldızlara doğru yükseldi."
YERLİ
MALI YURDUN MALI HERKES ONU OKUMALI!
Normalde bilinen ‘’kapağına göre bir kitabı değerlendiremezsin’’ anlayışının
tam aksini yapıp, kapağının cafcaflı sarısına aldanıp aldım kitabı. Pişman
değilim, hatta kapağına göre de kitap alınabilirmiş diye üzerine bastıra bastıra
söyleyebilirim.
İlk başta kapağın üzerindeki noktalı harflerin noktasını göz sanmıştım. Ancak daha
sonra olayı anladım .‘’Yahu bunlar namlunun ucu, nasıl göze benzetmişim?’’
diyerek efkarlandığım da ise kitabın yarısından çoğunu okumuştum.
Derviş Şentekin gerçekten başarılı. Kitap içerisinde çok betimleme olmasa da,
olay örgüsü insanı kitaba zamklayabilecek seviyede. Araya dereye sıkıştırılan
küçük deyimler ise yazının dilini gerçekten samimi kılıyor.
Ben kitabı aldığımda değil seri kitabı olmasını, seri kitabı olsa bile ilk
kitaptır falan diye düşünmüştüm. İşte yanıldığım bir nokta daha.
‘’Beş Parasızdım ve Katilimi Arıyordum’’ kitabı serinin ikinci evladıymış
meğersem. Ben böylelerini seviyorum. Seri okumayı sevmeyen birisi olarak, hangi
kitaptan başlarsam başlayayım bütün konuyu anlamayı seviyorum. En güzeli bu
değil mi zaten?
Gel gelelim ki bunun da bir dezavantajı var.
Misal beni bu kitap doyurdu. Yani gidip birinci kitabını merak etmedim.
Edemedim yani. Tokum. Yani bu dezavantaj tam olarak okura değil, yazara.
O zaman bu konuyu hıphızlı bir şekilde atlıyorum.
Konuya gelirsek, açıkçası ben Aksiyon- macera – romantik ağırlıklı bir şeyler
bekliyordum. Yani öyle ki, satırları okuduğum yerde kulağımın dibinden mermiler
geçecek, az uzaktan polis telsizleri duyulacak, boğazımda intikamın ve öldürme
arzusunun ekşimtırak tadı kalacak. Ama ne oldu? Hiç biri.
Kısa tutulmuş aksiyonvari sahneler dışında umduğum heyecanı yakalayamadım.
Aşk konusuna değinmiyorum bile, çünkü kitapta aşk, alelacele ‘’bir tutam da aşk
serpelim’’ diye geçiştirilmiş bir kısım gibi.
Konu ilginç miydi kısmına gelecek olursak? Cık diyorum ve hüzünlerimi
belirtiyorum.
Büyük ihtimalle ya benim beklentim doğaüstü derecedeydi, ya da gerçekten kitap
hüsran deniziydi.
Buna rağmen beğendim mi? Ziyadesiyle!
Onun dışında ekleyebileceğim pek bir şey yok gibi. İnanılmaz ciddiyet kıvamlı
bir yorum yazdım ve kendime nedense az buçuk bile olsa yakıştıramadım.
Velhasıl kelam, kitabı okuyabilirsiniz, zaman kaybı kesinlikle değil. Ama ve
lakin beklentinizi çok yüksek tutmamanızda inanılmaz yarar var.
Yazara saygılarımı sevgilerimi ve verdiği emekten dolayı teşekkürlerimi
sunuyorum.
Yazdığımı buraya kadar sabırla okuduğunuz içinde sizlere öpücüklerimi
yolluyorum.
Yorumlar
Yorum Gönder